ილია ჭავჭავაძე

კაენი 

(ნაწყვეტი, ბაირონიდან)

ადამი

ღმერთო უკვდავო! უბოლოო! მაღალო სიბრძნე!

ვინც ერთის სიტყვით - უფსკრულისა გულსა წყვდიადსა 

წყალსა სინათლე გარდმოასხი და ზედ მოჰფინე, - 

თაყვანსა გცემ მე! იეგოვავ! დილისა ჟამსა

თაყვანსა გცემ მე!

ევა

ღმერთო! ვინცა დღეს საამოსა 

გვაძლევ, და გაჰყავ ღამე - ბნელი, დილა - ნათელი,

რომელმანც გაჰყავ მიწა, წყალი და სამყაროსა -

მაგ ერთ ნაწილსა შენ ქმნულების - მოეც სახელი,

თაყვანსა გცემ მე!

აბელი

ღმერთო! ვინცა არაფრით შეჰქმენი

მიწა, ჰაერი, ოკეანე, ცეცხლი, სივრცენი,

რომელმაც შეჰქმენ სინათლე დღის, ბნელი ღამისა, - 

რადგანც ქვეყნებსა ეფინება შენივ ნათელი

და შენი ჩრდილი; შემდეგ ღამის - დღის გაჩენისა, 

ღმერთო, რომელმაც შეჰქმენ ფორმა ყოველ არსისა,

რათა იხაროს, იტრფიალოს და შეიყვაროს,

რათა შენ თითონ, იოგოვავ, მან შეგიყვაროს,

ღმერთო! თაყვანს გცემ! თაყვანს გცემ მე!

ადამი

ღმერთო უკვდავო!

[1860 წ.]

ციტირებულია წიგნიდან: 

ილია ჭავჭავაძე

თხზულებათა 

     სრული

   კრებული

     ოც 

 ტომად

თბილისი 

    1988 წ.

------------------------

თხზულებანი

    ტომი III

მხატვრული
თარგმანები

       "მეცნიერება"
საბჭოთა საქართველო"
              1988